Czarne – Anna Kańtoch

Niewielka miejscowość wypoczynkowa – Czarne. To tu przeszłość przeplata się z teraźniejszością i przyszłością. To właśnie tutaj w tajemniczych okolicznościach zginęła dobrze zapowiadająca się aktorka młodego pokolenia. To tu budzi się młodzieńcza namiętność i to właśnie tutaj wszystko ma swój odwieczny koniec i początek…

Narratorkę, której imienia do końca powieści nie znamy, poznajemy w momencie, gdy przebywa w sanatorium dla nerwowo chorych. Jest to dość specyficzne miejsce, w którym stosowane są równie specyficzne metody leczenia. W pewnej chwili kobieta zaczyna wspominać wakacje, które spędzała każdego roku z rodzicami w miejscowości Czarne. Uświadamia sobie jednocześnie, że jest niezwykle podobna do aktorki – muzy jej ojca Jadwigi Rathe. Aby przypomnieć sobie dokładnie, co się stało z Jadwigą, której śmierć widziała, będąc dzieckiem, udaje się do Towarzystwa Spirytystycznego… Czy uda się rozwikłać rodzinne tajemnice z przeszłości? Co z tym wszystkim wspólnego mają wydarzenia z początku 1863 r., które miały miejsce w okolicy Czarnego? I w końcu kim tak naprawdę jest narratorka?

Anna Kańtoch stworzyła bardzo nietypową powieść, której nie można dokładnie zaszufladkować. Są tu elementy powieści obyczajowej, pewna groza i mistycyzm, a także coś z fantastyki. To wszystko okraszone jest bardzo subtelnym erotyzmem, który budzi się w ciele i duszy młodej dziewczyny, zastanawiającej się jak smakuje zakazany owoc.

Książkę czyta się bardzo dobrze. Jest to powieść, która zaskakuje, szczególnie zakończenie nie jest takie, jakiego można byłoby się spodziewać. Czarne intryguje i sprawia, że jeszcze długo po zakończeniu książki zastanawiamy się, co właśnie przeczytaliśmy i jakie to ma znaczenie. W treści cały czas przeszłość miesza się z teraźniejszością, jawa ze snem, czasem z urojeniem wytworzonym w umyśle narratorki. Tak naprawdę do końca nie wiemy, co się wydarzyło, a co jest zatartą wizją przeszłości. I najważniejsze pytanie, czy każdy jest tym, za kogo się podaje.

Powieść Czarne Anny Kańtoch została wydana w ramach serii Kontrapunkty i doskonale wpisuje się w jej założenia – wymyka się ze schematów i łączy w sobie to, co z pozoru nie pasuje do siebie. I co najważniejsze pozostawia czytelnikowi dużo miejsca na własną interpretację opisanych wydarzeń.

Za udostępniony egzemplarz dziękuję wydawnictwu Powergraph.