Eric-Emmanuel Schmitt – Sekta Egoistów

Eric-Emmanuel Schmitt „Sekta Egoistów”

Eric-Emmanuel Schmitt zaprasza nas w metafizyczną podróż po świecie. Podróż w poszukiwaniu tajemniczej Sekty Egoistów, ale i odpowiedzi na ważkie pytania: czym jest szczęście, czy ból jest drogą do osiągnięcia doskonałości i przede wszystkim na to, czy każdy z nas jest egoistą, a co za tym idzie, panem wszystkiego i wszystkich?

Na początku utworu poznajemy naukowca – Gérarda, który szuka materiałów do swojej pracy doktorskiej. Z nudów przegląda przypadkowe dokumenty znajdujące się w czytelni biblioteki. Przez przypadek trafia na krótką wzmiankę o tajemniczej Sekcie Egoistów, która zakłada, że egoistą nazywa się człowieka, który wierzy, że jedynie on istnieje na świecie, cała reszta natomiast jest snem. Zafascynowany tą informacją Gérard udaje się na poszukiwania innych dokumentów mówiących o Sekcie i jej założycielu. Jednak, jak się okazuje wszystko przysięga się przeciw niemu. Portrety są wycinane z ksiąg, zaś publikacje znikają z bibliotecznych katalogów. Kiedy w końcu udaje mu się znaleźć rękopisy nie wiadomo do końca, co jest prawdą, a co wytworem chorego umysłu. Dokąd głównego bohatera zaprowadzą te poszukiwania? Zakończenie, tak jak mnie, na pewno Was zaskoczy. I sprawi, że zaczniecie się mocno zastanawiać nad sensem ważkich dla każdego z nas kwestii.

Sekta Egoistów to moje drugie spotkanie z twórczością Erica-Emmanuela Schmitta. Kilka lat temu miałam przyjemność przeczytać Trucicielkę i ta książka zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego z chęcią sięgnęłam po nowowydaną książkę tego autora. Co ciekawe Sekta Egoistów to pierwsza powieść francuskiego pisarza, która do tej pory nie była w Polsce wydana.

Jakie są moje wrażenia po przeczytaniu książki? Powiem szczerze, że nieco mieszane. Utwór jest pierwszym dziełem autora i można to odczuć. Nie jest tak dopracowany jak późniejsze jego dzieła. Jednak z drugiej strony już właśnie od pierwszej powieści można wyczuć niesamowity styl autora i to, co charakterystyczne dla jego twórczości. Schmitt w wyjątkowy sposób przedstawia istotne dla ludzi kwestie związane z naszym codziennym życiem. Tym razem stara się przedstawić sprawy związane z egoizmem – życiem dla siebie samych, poszukiwaniem szczęścia i roli bólu w tych dążeniach. Powieść można porównać do tradycyjnej rozprawy lub opowiastki filozoficznej z okresu renesansu i oświecenia. Pod pozorem lekkiej opowieści kryje się drugie dno, które skłania nas do myślenia i zastanawiania się nad własnym istnieniem i postępowaniem.

Książka z pewnością zainteresuje miłośników twórczości Erica-Emmanuela Schmitta. Warto po nią sięgnąć również, z uwagi na jej przesłanie pokazujące, że nic do końca nie jest takie jak nam się wydaje, nawet jeśli bardzo w to wierzymy.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Znak Literanova